Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy,

Z należną pokorą chciałbym poprosić o życzliwe rozważenie mojej kandydatury na sędziego Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie i delegata na Krajowy Zjazd Adwokatury. Do zgłoszenia ośmiela mnie zaufanie, jakim obdarzyli mnie Państwo w poprzednich wyborach i nadzieja, że tego zaufania nie zawiodłem.

Nie wypada, aby kandydat do Sądu Dyscyplinarnego przedstawiał program wyborczy. Mogę jednak zadeklarować, że wytycznymi będą dla mnie niezmiennie dbałość o godność i poważanie naszego zawodu oraz świadomość odpowiedzialności, jaka wiąże się z podejmowaniem decyzji o zasadniczym znaczeniu dla życia zawodowego. Ufam, że prawie dwudziestopięcioletnia praktyka pozwoliła mi dobrze poznać specyfikę funkcjonowania adwokatów w życiu społecznym i gospodarczym, co daje solidną podstawę merytoryczną dla sprawowania funkcji sędziego dyscyplinarnego.

Decyzja o ubieganiu się o funkcję delegata na Krajowy Zjazd Adwokatury nie przyszła mi łatwo. Uznałem jednak, że wciąż pozostają do załatwienia dwie sprawy o zasadniczym znaczeniu dla wykonywania naszego zawodu: dopuszczenia wykonywania go w formule stosunku pracy oraz godziwego wynagradzania za świadczenie pomocy prawnej z urzędu. Zdaję sobie sprawę, że są to kwestie nienowe i że były podnoszone przez adwokatki i adwokatów naszej Izby przed poprzednim KZA i w trakcie obecnej kadencji NRA. Argumenty przedstawiane przez naszą Izbę za przyjęciem przez Adwokaturę jednolicie pozytywnego stanowiska popierającego zmiany ustawodawcze, które dopuściłyby wykonywanie zawodu w ramach stosunku pracy, nie przekonały dotąd większości delegatów. Uważam jednak, że nie powinniśmy rezygnować, a „kropla drąży skałę”. W sprawie urealnienia wynagrodzeń za „urzędówki” wykazujemy nadzwyczajną cierpliwość i powściągliwość. Lecz chyba najwyższy czas wdrożyć bardziej stanowczą strategię i rozliczać nowo wybraną Naczelną Radę Adwokacką z tego zadania.

Będę wdzięczny za każdy głos. I niezależnie od tego, czy zechcą Państwo swój głos na mnie oddać, pięknie dziękuję za poświęcenie chwili na zapoznanie się z moją prezentacją.

Wojciech Machała

dr hab. nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Prawa Własności Intelektualnej i Dóbr Niematerialnych, Wydział Prawa i Administracji UW (od 2000 r.), adwokat w Warszawie (od 2001 r).

Autor dwóch monografii („Dozwolony użytek prywatny w polskim prawie autorskim” Warszawa 2003 i „Utwór. Przedmiot Prawa Autorskiego” Warszawa 2012), współautor monografii „Brzechwa. Poeta w adwokackiej todze” Warszawa 2022 i kilkudziesięciu artykułów naukowych dotyczących zagadnień prawa prywatnego. Współautor i współredaktor naukowy komentarza do ustawy o prawie autorskim  i prawach pokrewnych (W.Machała, R.M.Sarbiński [red.] „Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz” Warszawa 2019), współautor komentarza do ustawy prawo własności przemysłowej (J.Sieńczyło-Chlabicz [red.] „Prawo własności przemysłowej” Warszawa 2020).

W działalności badawczej i praktyce adwokackiej koncentruje się na zagadnieniach prawa własności intelektualnej i uwarunkowań prawnych postępu technologicznego.

Członek Rady Programowej czasopisma „Prawo Nowych Technologii” i redakcji czasopisma „Przegląd Prawa Medycznego”.

Sędzia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie (5 kadencja), w kończącej się kadencji Wiceprezes Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie.

Członek komisji ds. szkolenia aplikantów przy ORA Warszawa. Prowadzący zajęcia szkoleniowe z aplikantami adwokackimi z prawa cywilnego, prawa własności intelektualnej, etyki adwokackiej. Autor projektu reformy programu szkolenia aplikantów (ze szczególnym uwzględnieniem zajęć z prawa cywilnego). Konsultant bieżących zmian programu szkolenia realizowanego przez ORA w Warszawie. Autor materiałów szkoleniowych i kazusów egzaminacyjnych. Członek komisji egzaminacyjnych – egzamin adwokacki i egzamin notarialny.